DZIECI W WIRTUALNEJ SIECI

 

- Jak rozpoznać czy moje dziecko uzależnione jest od smartfona?

-  Jak sprawdzić czy moje dziecko gra za dużo?

- Jak pomóc dziecku radzić sobie z zagrożeniami wirtualnego świata?

 

Drodzy rodzice, na powyższe pytania jak i na wiele innych  znajdziecie odpowiedzi w artykule zawartym w poniższym linku. Zachęcamy do lektury!!!

 

            Dzieci w wirtualnej sieci wydanie - poradnik

_____________________________________________________________________________________________________

 

RODZICU !

Uważaj, w tych sytuacjach robisz z dziecka dorosłego i zabierasz mu dzieciństwo

 

Jak niszczymy dzieciom dzieciństwo…?

 

Kiedy, np. nagle wchodzimy w role, do których w danym momencie nie jesteśmy przygotowani (wczesne macierzyństwo, konieczność zmiany stanowiska pracy, trudności związane                  z codziennymi obowiązkami, np. zła organizacja czasu, choroba, problemy w pracy, problemy emocjonalne, trudna sytuacja finansowa, samotność -  często towarzyszy nam stres i obawa przed tym, czy sobie poradzimy.

Przy tej okazji czasem  krzywdzimy nasze dzieci, pozwalając im przyjmować dorosłe role,              a czasem sami je w te role angażując?

 

Dorośli w obliczu problemów

 

Jeśli problem trwa długo a dorosły nie chce zgłosić się po pomoc do specjalistów lub innych dorosłych, zaczyna szukać innych środków. Często więc sięga najbliżej –w walce ze słabościami wykorzystuje swoje dziecko, z którym mieszka, przebywa. Dziecko staje się więc dla rodzica sędzią, pocieszycielem, przyjacielem, wsparciem, księdzem, psychologiem, opiekunem, a nawet partnerem w problemach.

Na takie sytuacje najbardziej narażone są dzieci samotnych rodziców, którzy nie potrafią uporać się ze stratą, brakiem partnera, szczególnie w sytuacji, gdy był on osobą dominującą, odpowiedzialną za związek i rodzinę.

 

Uczucia dorosłych

 

Jeśli sytuacja ich przerasta, osoba, która nie widzi sensu swojego postępowania  i jest narażona na stres dochodzi do momentu, w którym chce zostać odciążona, odpocząć a jednocześnie przerzucić odpowiedzialność i obowiązki, które ją przerastają na kogoś innego. Niestety, często w takiej sytuacji, to właśnie dziecko staje się osobą, która zostaje obarczona obowiązkami dorosłego.

Zaczyna więc być proszone o robienie zakupów, przygotowanie posiłku, sprzątanie, słuchanie problemów rodzica, doradzanie, bycie cały czas z nim i rezygnację ze swoich dotychczasowych zajęć. Często towarzyszą temu przykre dla dziecka szantaże emocjonalne, oparte na przekonaniu dziecka, że rodzic nie poradzi sobie bez niego i jego pomocy.

 

Brak czasu na bycie dzieckiem

 

Musimy pamiętać o odróżnieniu pomocy rodzicom od zastępowania rodziców. To my – dorośli mamy zapewnić dzieciom opiekę, stabilizację,  poczucie bezpieczeństwa, na którym będą mogły budować swoją przyszłość.

Dzieci nie będą przypominać nam o naszej roli, ponieważ mogą bać się odrzucenia i sprawienia nam przykrości. 

Pamiętajmy, że w problemy dorosłych nie powinny być angażowane dzieci, bo to silnie obciąża ich psychikę oraz wpływa na zachowania i odbiór zewnętrznego świata.

Takie osoby w przyszłości mogą mieć żal do rodziców, silne poczucie straty dzieciństwa, którego nigdy już nie będą mogły odczuć w sposób, w jaki powinny. Mogą – już jako dorośli – być rozdrażnieni i poirytowani faktem, że są obciążeni tym, czym byli również w dzieciństwie, ciężko jest im zrozumieć, dlaczego pewne problemy muszą przeżywać dwa razy.

Często też, żeby odzyskać możliwość bycia dzieckiem, nieświadomie zachowują się jak dzieci.

W związkach szukają osób silniejszych, opiekuńczych oraz stają się bezradne i czekają aż inni rozwiążą za nich wszystkie problemy. Nie sprzyja to zdrowym, dorosłym relacjom                          i zachowaniom. 

Warto na uwadze mieć również fakt, że szukając pomocy u odpowiednich osób, nie tylko nie obciążamy naszych dzieci, ale również dajemy sobie szansę na profesjonalną, zazwyczaj przynoszącą pożądane efekty pomoc.

 

Na podstawie – Jesteśmy blisko dzieciom

              egaga.

 

Błędy, które często popełniamy:

 

- przy dziecku krytykujemy partnera, nauczyciela, członków rodziny, itp. ,

- rozmawiamy z pociechami o problemach w swoich związkach,

- kłócimy się przy dziecku

- często obciążamy dzieci swoimi problemami osobistymi,

- zwierzamy się i konsultujemy z dziećmi swoje problemy,

- dzielimy się z najmłodszymi swoimi problemami zawodowymi,

- zdarza się nam rozładowywać negatywne emocje podczas rozmowy z dziećmi,

- nie do końca rozumiemy, przed jakimi tematami powinni chronić się swoje

  dzieci                       

- często nie zastanawiamy się, czy potrafimy rozmawiać z dziećmi, czy faktycznie   

  chronimy je przed problemami

 

Tymczasem wprowadzanie dziecka w szczegóły własnych problemów i włączanie go w ich rozwiązywanie, może skutkować odwracaniem się ról  w rodzinie. W efekcie to dziecko opiekuje się rodzicem.

 

Przy wszechobecnym pośpiechu powinniśmy zastanowić się, czy informacje podawane dziecku są dostosowane do poziomu jego wiedzy i zrozumienia. W efekcie czasem nieświadomie obciążamy dzieci problemami dorosłych.

 

Coś, co dla nas jest zwykłym, codziennym problemem, dla dziecka może urosnąć do bardzo wielkich rozmiarów .

 

Na post. art.  Anny Choszcz-Sendrowskiej.

 

__________________________________________________________________________________

 

TRUDNA ADAPTACJA - PROBLEMY I PORADY

 

LĘK

 

• Stopniowo oswajać dziecko z sytuacjami i bodźcami, których się boi

• Nagradzać za każdy choćby mały krok w kierunku przezwyciężania lęku

• Dawać przykład własnej nielękowej postawy

• Stwarzać spokojną i życzliwą atmosferę w otoczeniu dziecka

• Ograniczać BEZPOŚREDNI dostęp do zbyt emocjonujących i wstrząsających sytuacji

 

 

                                                               ZAHAMOWANIE

 

 

• Ważnym zadaniem jest uaktywnienie dziecka przez proponowanie mu działań np.: podsuwanie atrakcyjnej zabawki, atrakcyjnego zajęcia, zabawy

• Wszelkie przejawy aktywności własnej dziecka należy nagradzać-najlepiej słownie, doceniać, pochwalać na forum rodziny

• Ułatwiać dziecku przebywanie i nawiązywanie kontaktów z innymi dziećmi

• Zachęcać do pomocy innym

• Dbać o jego samoocenę

• Uczyć wyrażania uczuć

 

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

 

 

           

NIE TAKI DIABEŁ STRASZNY, JAK GO MALUJĄ…

…czyli jak PRZEŻYĆ PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU

 

 

 

 Właśnie uczyniłeś pierwszy krok ku pełnej samodzielności i sprawności swojego dziecka-    zapisałeś je do przedszkola. Dobrze wiesz, że pobyt w przedszkolu stwarza dziecku:

 

• nowe możliwości poznawcze;
• odkrywa świat,  jakiego maluch nie znał;
• stwarza możliwość poznania, doświadczenia i wbudowania go we własny światopogląd.

 

 

W toku zabawy, będąc otoczonym rówieśnikami i wykwalifikowaną kadrą dziecko doskonali swoje możliwości poznawcze, społeczne i emocjonalne. Dorasta!

 

Droga Mamo, Drogi tato! Niezwykle istotne jest byś aktywnie uczestniczył w procesie adaptacji dziecka do życia przedszkolnego i uczynił wszystko, co  w Twojej mocy, by pierwsze dni pobytu      w przedszkolu stały się dobrym fundamentem na dalszy czas.

 

• Niech dotrze do Ciebie, że podjąłeś właściwą decyzję. Przedszkole to ważne i dobre miejsce dla jego dziecka.
• Niech pierwszy dzień w przedszkolu będzie też Twoim pierwszym dniem, bez pośpiechu, nerwów-takim…na luzie. Uzbrój się w pozytywne myśli, cierpliwość i bądź czasowo-elastyczny.
• Wyjdź z dzieckiem z domu na tyle wcześnie, by po drodze do przedszkola mieć czas na rozmowę i nie poganiać malucha w zdenerwowaniu.
• Przedstaw przedszkole w samych superlatywach. Zwróć uwagę dziecka na atrakcyjne aspekty placówki-plac zabaw, kolorowe sale, zabawki.
• Wpisz do rodzicielskiego słownika zwroty: "Jestem z Ciebie dumny", "Jaki jesteś samodzielny", "Gratuluję...",  "Nawet ja mam gorszy dzień/ Zdarza się...", "Zapomnijmy         o tym...", "Od dziś będzie lepiej" i korzystaj z nich przy każdej, nawet najbardziej błahej okazji. To procentuje!!!
• Pomóż dziecku odnaleźć jego miejsce w szatni przedszkolnej, zainteresuj znaczkiem, pomóż zmienić obuwie nawet najbardziej samodzielnemu maluchowi.
• Nie przeciągaj pożegnania w szatni! Pożegnajcie się buziakiem, oddaj dziecko w ręce personelu i wyjdź.
• Zadbaj, by jedynym przyjacielem dziecka w tych trudnych dniach  i powiernikiem smutków   w przedszkolu była co najwyżej drobna pluszowa zabawka. Nie dawaj dziecku jedzenia/słodyczy/zabawek na salę.
• Nie wymuszaj od dziecka zaraz po przyjściu do domu by opowiedziało, co wydarzyło się      w przedszkolu. Obserwuj, słuchaj!
• Myśl na zapas…Ubierz dziecko sportowo, wygodnie i bezpiecznie. Zostaw w szatni podpisane imieniem i nazwiskiem dziecka zapasowe ubranko.
• Bądź aktywny i otwarty na rady nauczyciela i personelu. Wszyscy pracujemy dla dzieci    i z myślą o dzieciach!!!