MOŻE KOMUŚ PREZENTACJA POMOŻE…

ROZJAŚNIĆ UMYSŁ I HORYZONTY MYŚLOWE…

 

W związku z systematycznym podnoszeniem kwalifikacji zawodowych –zapraszam Państwa do oglądania przygotowanej przeze mnie w ramach WDN- prezentacji, która w telegraficznym skrócie przybliży Państwu pojęcie „AUTYZYMU”, „ZACHOWAŃ AUTYSTYCZNYCH” oraz „OBJAWÓW SPEKTRUM”.

 

 

                                                                                                           Małgorzata Czapla

 

 

                                         MAŁGORZATA_CZAPLA__WDN_ZROZUMIEĆ_AUTYZM.ppt

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

 

 

 

JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO

DO REALIZOWANIA OBOWIAZKU SZKOLNEGO?

 

 

Przed rodzicami najstarszej grupy -ważne wydarzenie-POŻEGNANIE  PRZEDSZKOLA            I POWITANIE SZKOLNYCH SAL. Z jednej strony to powód do radości i dumy, że ich dziecko rozpoczyna ten ważny etap, z drugiej zaś niepokój-czy moje dziecko jest gotowe, czy da sobie radę, jakim będzie uczniem.

 

Pojęcie dojrzałości szkolnej – bo tak określa się gotowość do podjęcia przez dziecko zadań i obowiązków, jakie stawia przed nim szkoła – obejmuje zarówno jego rozwój psychiczny, fizyczny, umysłowy, emocjonalno-społeczny, jak i poziom opanowania umiejętności i wiadomości przygotowujących dziecko do podjęcia nauki czytania, pisania   i liczenia.

 

O tym, czy dziecko wykazuje gotowość do podjęcia systematycznej nauki w szkole, decyduje wiele czynników. Należą do nich m.in.:

 

• ·    czynniki środowiskowe – są to głównie wpływy rodziny i przedszkola.
• ·    czynniki indywidualne –potrzeby, skłonności i dążenia dziecka; 

 

Istotnym czynnikiem wpływającym na dojrzałość szkolną dzieci jest fakt uczęszczania do przedszkola.    W „zerówce” kształtuje się zdolności poznawcze i operacje umysłowe, takie jak porównywanie, uogólnianie, analiza i synteza, myślenie. Kształtowane są postawy społeczno-moralne i cechy charakteru, rozwijane słownictwo dziecka. Prowadzone są  także ćwiczenia usprawniające manualnie     i graficznie po to, aby dziecko nie miało problemów z pisaniem.

 

Jak wspierać dziecko w osiągnięciu dojrzałości szkolnej?

• ·   pozytywnie wypowiadać się o szkole, opowiadać o korzyściach z nią związanych, żeby        budować w dziecku jej pozytywny obraz, ale jednocześnie informować o czekających je zmianach i wymaganiach. Nigdy nie wolno straszyć dziecka szkołą i nauczycielami. Dziecko powinno uczestniczyć w zakupach przyborów szkolnych, wybrać to, co mu się podoba;
• ·  wzmacniać emocjonalny kontakt z dzieckiem poprzez interesowanie się jego sprawami, uczuciami, zaspokajanie jego potrzeb emocjonalnych, a nie tylko fizycznych;
• ·    wcześniej przygotować stałe miejsce do nauki – biurko, półkę na książki, przybory szkolne;
•      zapewnić dziecku odpowiednie warunki, które są niezbędne dla prawidłowego rozwoju dziecka,  takie jak: spokojna i przyjazna atmosfera w domu, przestrzeganie stałego rozkładu dnia,             rozsądna ilość czasu spędzana na oglądaniu telewizji czy graniu na komputerze/tablecie, czas na aktywność ruchową, zabawę i odpoczynek, wyznaczanie granic;
• ·  wdrażać do samodzielności, obowiązkowości i punktualności już w przedszkolu, na miarę możliwości dziecka, bez przytłaczania go nadmiernymi wymaganiami;
• ·   zapewnić dziecku kontakt z rówieśnikami, stwarzać mu warunki do nawiązywania przyjaźni oraz  dawać mu przykład, prezentując przyjazne kontakty z innymi.

 

A potem…od 1 września:

•    każdego dnia starać się rozmawiać z dzieckiem o tym, co się wydarzyło w szkole, czego ciekawego się dowiedziało – aktywnie słuchać i zadawać pytania (bez oceniania oraz zbędnego moralizowania);
• ·    wspólnie  z nim przeglądać książki oraz  zeszyty z zadanymi ćwiczeniami, przynajmniej przez pierwsze miesiące. Interesować się tym, co ma do zrobienia poza szkołą. Sygnalizować chęć pomocy, ale bez wyręczania dziecka w obowiązkach szkolnych – rodzic nie powinien wykonywać ich za dziecko;
• ·    próbować pomóc dziecku, jeśli czegoś nie rozumie, bez irytowania się, czy krzyku, który może zniechęcić dziecko do proszenia o pomoc i zachwiać jego wiarą, że da sobie radę;
• ·    chwalić wysiłek i obowiązkowość, zachęcać do pracy, pozytywnie motywować  podpowiadając różne sposoby na ciekawą naukę;
• ·   współpracować z nauczycielami i innymi osobami ze szkoły, np. pedagogiem czy psychologiem.

 

 

                                                                                        Przygotowała: Małgorzata Czapla

 

  xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx